dzieje wojny żydowskiej przeciwko rzymianom promocja 2024

Parametry

Opis

Jeden z najważniejszych pomników historiografii starożytnej.

Najstarsze dzieło Józefa Flawiusza. Uważa się, iż tę relację — składającą się z siedmiu ksiąg — przygotował, żeby uświadomić Żydom potęgę Rzymu i w ten sposób zapobiec buntom. W pismach tych pokazuje najpierw skrupulatną analizę historii Żydów, od zdobycia Jeruzalem poprzez Antiocha Epifanesa (w II wieku p.n.e.) do burzliwego roku 67 n.e. Następnie jako naoczny świadek relacjonuje wojnę, która toczyła się w kolejnym dziesięcioleciu, aż do roku 73.

Gdy wielu już kusiło się opisać wojnę Żydów z Rzymianami i to wojnę nie tylko największą z pomiędzy tych, na które współczesność patrzyła, ale za razem najsroższą, jaką kiedykolwiek toczyły ze sobą państwa i ludy, wszelako pisarze ci albo nie byli naocznymi świadkami i zbierając tylko bałamutne a sprzeczne o tej wojnie wieści, zadanie swoje pojmowali czysto retorycznie, albo wreszcie świadkami byli, lecz chcąc Rzymianom schlebia nienawiść swą ku Żydom okazać o prawdę się nie troszczyli, że pisma ich są raczej zbiorem oskarżeń i pochlebstw, niż wiernym obrazem historycznym, przeto ja, Józef, syn Mateusza, jeruzalemczyk, kapłan, z początku do zbrojnego wystąpienia przeciwko Rzymianom należący a potem dalszych wypadków przymusowy świadek, postanowiłem dać dzieje tej wojny w obrobieniu greckim, jak to już pierwej byłem uczynił dla cudzoziemców, po zostających pod panowaniem rzymskim, w ich mowie ojczystej.
(fragment tekstu)

Wydanie dostępne w nowej wersji formatu MOBI.